Thursday, August 8, 2013

นิวมี

เมื่อซืนวานไปทำผมมาใหม่ เปลี่ยนทรงเลยนะ หลังจากที่ไว้ตรงมายี่สิบกว่าปี ตรงนี่ คือ ทั้งตรงสั้นและตรงยาว สลับกันไปมา แล้วด้วยความที่เป็นคนผมหยักศกเลยตัดสินใจดัดซะเลย มีตัวอย่างทรงที่ดัดด้วย เจอรูปโปรไฟล์พี่ซินในไลน์ เลยได้แรงบันดาลใจ บอกช่างว่าเอาทรงนี้แหละ 😊

ความสวยนี่ยอมนะ หน้าเรียวเล็กอีก ส่วนเราจะบานไปไหน 😭😱😂




Tuesday, July 30, 2013

เมื่อหน้าฝนมาเยือน

ช่วงนี้ฝนตกเกือบทุกวันนะ หนักบ้าง ปรอยๆ บ้าง ก็ว่สกันไป ทำให้เด็กแว๊นอย่างเราเดินทางไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวก ต้องดูฟ้าฝน ไม่งั้นลำบากแน่ ถ้าออกไปแล้วเจอฝน เปียก กลับไม่ได้ เลยเลี่ยงสถิตอยู่ห้องแทน ถ้าไปก็ไปมอ รอช่วงฝนหยุด ตอนกลับก็รอฝนหยุด 5555 ดูลำบากเนาะ 😞😣


นั่งดูละครเพลินๆ ก็ลองเขียนบล็อค อัพรูปผ่านแอพนี้บ้าง จะเป็นไง รอดูตอนเสร็จ 😄

คุยกับแม่เมื่อวาน แม่ถามว่าจะได้กลับบ้านเมื่อไหร่ นั่นสิแม่ ยังไม่รู้เลยอ่ะ ที่จริงก็เพิ่งกลับไปน้า คือแม่อยากให้อยู่บ้านด้วยตลอด แต่คือลูกก็ต้องเรียน ก็ต้องทำธีสิสนา แฮ่ ไว้จะรีบๆ จบ รีบๆ กลับไปนะคะ คิดถึงบ้านเหมือนกัน คิดถึงทุกคนที่บ้านด้วย 👪🏡💕

เมื่อหน้าฝนมาเยือน

ช่วงนี้ฝนตกเกือบทุกวันนะ หนักบ้าง ปรอยๆ บ้าง ก็ว่สกันไป ทำให้เด็กแว๊นอย่างเราเดินทางไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวก ต้องดูฟ้าฝน ไม่งั้นลำบากแน่ ถ้าออกไปแล้วเจอฝน เปียก กลับไม่ได้ เลยเลี่ยงสถิตอยู่ห้องแทน ถ้าไปก็ไปมอ รอช่วงฝนหยุด ตอนกลับก็รอฝนหยุด 5555 ดูลำบากเนาะ 😞😣


นั่งดูละครเพลินๆ ก็ลองเขียนบล็อค อัพรูปผ่านแอพนี้บ้าง จะเป็นไง รอดูตอนเสร็จ 😄

คุยกับแม่เมื่อวาน แม่ถามว่าจะได้กลับบ้านเมื่อไหร่ นั่นสิแม่ ยังไม่รู้เลยอ่ะ ที่จริงก็เพิ่งกลับไปน้า คือแม่อยากให้อยู่บ้านด้วยตลอด แต่คือลูกก็ต้องเรียน ก็ต้องทำธีสิสนา แฮ่ ไว้จะรีบๆ จบ รีบๆ กลับไปนะคะ คิดถึงบ้านเหมือนกัน คิดถึงทุกคนที่บ้านด้วย 👪🏡💕

Wednesday, April 27, 2011

เพื่อน



ไม่เคยเขียนถึงเพื่อนเป็นจริงเป็นจังมากขนาดนี้มาก่อนนะ
เจ้าตัวคนที่จะกล่าวถึงก็คงไม่รู้
แต่รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโชคดีมาก มีเพื่อนที่ดีมาโดยตลอด

ไม่ว่าจะประถม มัธยม จนกระทั่งมหาลัย
เพื่อนถ้าจะให้บอกว่ารู้จักก็คงนับไม่ถ้วน
แต่ถ้าสนิทจริงๆ ตั้งแต่ประถมจนกระทั่งมหาลัยก็คงนับได้ว่ามีกี่คน

เพื่อนส่วนใหญ่ที่คบก็มีไลฟ์สไตล์ที่คล้ายๆ กัน
ส่วนคนที่ค่อนข้างแตกต่างก็คุยบ้าง แต่ไม่ถึงขั้นสนิทสนม

ส่วนคนที่สนิทก็รู้กันเกือบทุกอย่าง(แต่ไม่หมด)
แม้จะมีไรก็พร้อมอภัยให้เสมอนะ
แม้จะมีงอนบ้าง แต่ไม่นานก็หาย เหมือนมันเป็นความผูกพัน

ก็บอกไม่ถูกเหมือนกันนะ ถ้าชีวิตนี้ไม่มีเพื่อนดีๆ เราก็คงไม่มาถึงขนาดนี้หรอก
(นอกจากทางบ้านนะ)
รู้สึกว่าเพื่อนคอยหนุนให้เราก้าวไป
ไม่ว่าจะทางไหน(แม้ไม่ใช่ทั้งหมด แต่ก็มีส่วน)

ไม่รู้จะหาคำไหนมานิยามนะ
แต่อยากบอกว่ารักทุกคน ดีใจที่ได้รู้จักกัน เป็นเพื่อนกัน
รักนะ จุ๊บๆ





Friday, April 22, 2011

กลับมาแล้ว "เกิดอยากเขียน"

ไม่ได้เข้ามาเขียนนานเลย
มัวแต่ไปทวิต เลยไม่ได้มาเขียนไดเลย
ตอนนี้เกิดอาการอยากเขียน เพราะเห็นหลายคนเขียน
แล้วเกิดแรงบันดาลใจ

เดี๋ยวจะแวะมาเขียนบ่อยๆ
ตอนนี้ขอไปอ่านทีซิสรุ่นพี่ก่อน
ขยัน ขยัน ขยัน
ต้องท่องประโยคนี้ให้ขึ้นใจ
อย่าขี้เกียจ อย่าขี้เกียจ อย่าขี้เกียจ

Tuesday, October 13, 2009

ปิดเทอมแรก(ปีสี่)

ติดเกมส์ในเฟซบุ๊ค เลยไม่ได้มาเขียนบล็อคเลย
ปีสี่แล้วก็งานเยอะด้วย มีไปทริปอีกสองวิชา
เทอมแรกมีอะไรเกิดขึ้นมากมายในชีวิต
เพื่อนที่เริ่มสนิทสนม คุ้นเคย รู้จัก ตอนเข้าเอก ก็เริ่มรู้จักนิสัยที่แท้จริงตอนปีสี่นี่แหละ!!!
ทำให้รู้เลยว่า "อย่ามองคนที่ภายนอก เพราะบางทีเขากำลังสร้างภาพ"
อะไรก็ปิดไม่มิด อย่างมาตอแหล 555+

เกรดเทอมนี้ยังไม่ออก รออยู่ๆ
ช่วงนี้ก็ทำงานให้ภาค ทั้งจัดนิทรรศการงานเปิดบ้านมหาวิทยาลัยที่ศูนย์ศิลป์
และอีกงานที่กำลังจะถึง คือ งานสัมมนานักศึกษาภูมิศาสตร์ทั่วประเทศ
ซึ่งมหาวิทยาลัยเป็นเจ้าภาพ ทำให้มีงานต้องทำเยอะเลย

เด๋วมาเขียนใหม่ เริ่มคิดไม่ออกหล่ะ - -*

Friday, April 3, 2009

ผู้หญิงร้าย ผู้ชายรัก



27 มีนาคม 2552
วันเปิดตัวหนังสือผลงานแปลเล่มแรกของพี่แมร์
Why men love Bitches?
"ผู้หญิงร้าย ผู้ชายรัก"
เป็นหนังสือ best seller ในอเมริกา
ซึ่งพี่แมร์ได้รับการติดต่อให้แปล จากที่อ่านอยู่แล้ว และไปพูดในรายการคลับ Friday
คลื่น Green Wave 106.5 FM
ทางสำนักพิมพ์ We learn ที่ซื้อลิขสิทธิ์มา ก็ติดต่อมาหาพี่แมร์
เพราะฟังคลื่นกรีนเวปพอดี อะไรจะประจวบเหมาะขนาดนี้


วันนี้ลาฝึกงานเพื่อไปงานโดยเฉพาะ เพราะเพื่อนที่ฝึกด้วยกัน
ลาไปทำเรื่องเอกสารขอหยุดการฝึกงานก่อนที่มหาวิทยาลัย
เลยได้โอกาสพอดี ทีแรกกะว่าจะลาครึ่งวัน
เพราะงานเริ่มบ่ายโมง แต่คิดไปคิดมาก็เลยลาทั้งวันดีกว่า ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
แถมเพื่อนก็พยายามบอกว่าก็ลาทั้งวันเลย เออ...จริงๆ
เข้าทางฉันพอดี 555+

ช่วงเช้าก็อ่านหนังสืออยู่ห้อง ชิล ชิล...
จากนั้นก็อาบน้ำ แต่งตัว เตรียมมุ่งหน้าสู่ศูนย์สิริกิตต์
นั่งรถเมล์ฟรีไปลงเซ็นทรัลลาดพร้าว แล้วไปขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดิน
สถานีพหลโยธินถึงศูนย์สิริกิตต์ ค่ารถไฟฟ้าสามสิบสี่บาท
ตั๋วผ่านเป็นเหรียญดำๆ
ส่วนรถไฟฟ้าเป็นบัตรแข็งๆหน่อยๆ
กว่าจะถึงผ่านหลายสถานีมาก เข้าใจหล่ะว่าไกลจริงๆ
นั่งรถเมล์กี่ชาติกว่าจะถึงเนี่ย รถก็โค-ตระติด

ไปถึงประมาณเที่ยงครึ่งก็เดินหาเวทีที่เปิดตัวหนังสือ
ไปถึงหาไม่เจอก็ไปถามตรงบูทให้ความช่วยเหลือ
ในที่สุดก็เจอ ไปถึงก็เจอเหล่าพี่น้องแฟนคลับมานั่งรออยู่แล้ว
แต่ทุกคนใส่เสื้อขาว นัดกันมาก็ไม่บอก เราเสื้อน้ำตาลไปเลย ก็เค้าไม่รู้นิ
โดนกดดันเล็กน้อย ทำไมไม่ใส่เสื้อขาวมา ใครจะไปรู้ล่ะ เนอะ!!
ดีที่คนต่อๆมา ก็ใส่หลากหลายสีมา เลยมีเพื่อนหน่อย
เฮ้อ...เกือบกลายเป็นแกะดำซะแร้ววว...

พอถึงเวลาก็ไปจับจองที่นั่งกันหน้าเวที อิอิ...
ทีแรกก็ไม่กล้าเข้าไปนะ กลัวๆ ไมนั่งหน้าอย่างนี้หล่ะ
กลัวโดนถ่ายออกทีวี แต่ดีที่ในที่สุดก็รอด แต่เวปมาสเตอร์เรากับโดนัทโดนเต็มๆ
เห็นชัดเจนเลยทีเดียว ดังกันใหญ่แล้วนะ 555+

เลทนิดหน่อย ในที่สุดพี่แมร์ก็มา
ออกมาก่อนพิธีกร เพราะพิธีกรยังมาไม่ถึง รถติด
ส่วนพี่แมร์นั้นก็นั่งรถมอเตอร์ไซด์มา เพราะกลัวไม่ทัน
พี่แมร์ก็พูดรอแขกรับเชิญกับพิธีกร
ถึงที่มาที่ไปของหนังสือ
ภาพรวมเนื้อหาภายในเล่ม แต่ขอบอกว่าอ่านจบแล้ว
สนุกมาก อ่านแล้วอยากเป็นสาวร้าย หะหะ
แต่ร้ายอย่างมีระดับ ร้ายแบบดูดี ร้ายแล้วผู้ชายหลง ผู้ชายรัก

จากนั้นพิธีกรก็มา คือ ฟลุค เกริกพล
พูดคุย แซวกันไปสักพัก แขกรับเชิญก็มา
ได้แก่ แพง วุ้นเส้น เมย์(พิช) และเป้ย(แอ๊บแบ๊วมาก)
พูดคุยกันอย่างออกรส สนุกสนานเฮฮากันไป
เสียงพี่แมร์ดังกว่าคนอื่นมาก
ขนาดปรับไมค์ให่คนอื่นแล้ว แต่ยังไงเวลาพี่แมร์พูดไมค์ตัวไหนก็จะดังกว่าใครเพื่อน




พูดคุยบนเวทีเสร็จก็มีการมอบดอกไม้และยืนให้ถ่ายรูป
น่ารักๆวันนี้พี่แมร์มาในชุดแดง แรงฤทธิ์ ^^
จากเวทีก็ลงมาข้างล่างให้สัมภาษณ์นักข่าวต่อ
ไม่รู้พูดอะไรกันบ้าง เพราะไม่ได้ไปยืนฟัง
คนเยอะแยะ ขี้เกียจเข้าไปยืนฟัง แต่รู้ว่าพูดนานมาก
สัมภาษณ์รวมเสร็จ ก็แยกมาสัมภาษณ์แบบเดี่ยวๆ ก็บแต่ละสำนักอีก
เฮ้อ...เหนื่อยแทนจริงๆ สาวฮ็อตก็อย่างนี้แหละเนอะ

จากสัมภาษณ์ก็เดินไปเซ็นหนังสือที่บูทเคล็ดไทย โซน P02 ชั้นล่าง
ติดกับบันไดเลื่อน บูทนี้เป็นบูทประจำของพี่แมร์ มาทุกปี
พวกเราบรรดาแฟนคลับก็ไปนั่งรอใต้บันไดเลื่อน ที่เหมาะพอดี
ใครมีกล้องก็ไปถ่ายรูป ใครไม่มีอะไรทำก็นั่งเล่น(เค้าเอง)
นั่งเฝ้าของ รอพี่แมร์กลับ
พอห้าโมงเย็น พี่แมร์ก็กลับ ดูท่าทางแล้วเหนื่อยมาก
ไหนจะต้องมาหัวเสียกับคนขับรถอีก
เพราะหาที่จอดไม่ได้

ทีนี้ต้องวิ่งกันอีกที เพราะพี่หมูคนขับรถไปจอดรอตรงหลังเวทีสัมมนา
ก็ต้องเดินฝ่าฝูงชนที่กำลังเดินเลือกซื้อหนังสือกันอย่างเพลิดเพลิน
ใครเจอพี่แมร์ก็ "เฮ้ยๆ กาละแมร์" หน้าตาเหรอหลากันทั้งนั้น
ส่วนพวกเราก็ติดสปีดที่เท้า พยายามเดินให้ทันเจ๊

ส่งเสร็จพวกเราก็ไปกินข้าวกัน ส่วนบางคนก็ขอแยกย้ายกลับก่อน
เพราะค่ำแล้ว บางคนมาไกล
เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปหมู่ KFC

หลังจากกินข้าวกันเสร็จก็แยกย้ายกัน
ส่วนเค้ากับเกตุยังไม่กลับ ไปเดินหาซื้ออินฯที่พี่แมร์ลงปก
กับที่ลงในคอลัมภ์เล่มใหม่
โอ๊ย...น่ารักจริงๆ
แล้วทำให้เกิดกิเลสอยากได้ Canon G10 อีก
น่าซื้อๆ เก็บตังค์กี่เดือนถึงจะได้เนี่ย??
ไอพอดก้ยังไปไม่ถึงไหน กิเลสเกิดตลอดเวลา
ความอยากได้ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่รู้เมื่อไหร่จะหมดสักที
ได้อันนี้แล้ว ก็มีของสิ่งใหม่ที่อยากได้มาเรื่อยๆ คนเรา

ไปงานหนังสือครั้งนี้ก็เจอกับเพื่อนตั้งสามคนแหนะ
แป้งดำ(เพื่อนสมัยมัธยม) ศาและทิพย์(เพื่อนมหาลัย) ดีใจจัง ^^

ได้หนังสือที่อยากได้ครบแล้วก็ชวนกันกลับ
ขากลับก็ใช้บริการรถไฟฟ้าใต้ดินเช่นเดิม ขากลับคนเยอะกว่าขามาอีก
แทบจะไม่มีที่ว่างให้หายใจ
มองไปทางไหนก็มีแต่คนๆทั้งน้าน...


วันนี้ประทับใจที่ได้เจอเคเอฟซีทุกคน เพื่อนๆ
และที่สำคัญคือพี่แมร์
แถมได้เจอดาราตั้งหลายคนแหน่ะ
แต่เห็นแล้วก้เฉยๆนะ ไม่กรี๊ดกราดมากเท่ากับเจอพี่แมร์
ทำไมไม่รู้เหมือนกัน ก็คงเพราะชอบและรักไปแล้วมั้ง??

...เธอทำให้ฉันคิดถึงแต่เธอ...